De reis naar Hoi An

Na wat wikken en wegen hebben we gisteren avond toch maar besloten om vandaag met de auto naar Hoi An te reizen in plaats van met de trein. Ondanks dat met de trein reizen in Vietnam een echte belevenis schijnt te zijn hebben we, in het belang van de meiden, gekozen voor het comfort van een auto met airco. We kunnen onderweg op een paar plaatsen stoppen en dat doen we dan ook. 

Maar eerst worden we weer mega vroeg gewekt door een ‘mama.... ik kan niet bij het licht... ik moet plassen!’ on the bright side, nu kunnen we heel relaxt de laatste dingen inpakken en de tijd nemen om afscheid te nemen van ons jaren 60 hotel met het zware donker houten interieur en van de met sfeervolle tl-balken verlichte lobby en de smoezelige tafelkleedjes van het restaurant. En voor Hein is het wel even fijn dat hij na het ontbijt nog even zijn ogen dicht kan doen, want die voelt zich niet zo lekker vandaag.

Even voor 10en staat onze taxi klaar en vertrekken we richting Hoi An. De meiden vermaken zich op de achterbank met kleuren en de my little pony’s. Na ongeveer anderhalf uur komen we aan bij Lan Co beach, een van de mooiere stranden van Vietnam volgens de receptioniste van ons hotel. We stoppen bij een resort en de chauffeur wijst ons het pad naar het strand. Het strand is inderdaad, zelfs op deze bewolkte dag, prachtig mooi wit. Het resort zal ook echt heel mooi zijn geweest, ooit, maar nu was er niet heel veel meer van over. Het was verwaarloosd, overwoekerd en hier en daar zaten er zelfs ramen dichtgespijkerd. Het gaf een beetje een apart gevoel, alsof je in een soort verlaten spookstad liep. 

Eenmaal op het strand weet Esmée niet hoe snel ze de zee in moet rennen... met jurk en al. Die is niet droog gebleven. Lotte moest weer even wennen aan zand tussen haar tenen, maar in het water was ze ook niet te houden en ook zij haalde een lekker nat pak :-) Toen we vanaf het strand het resort op liepen, zagen we mensen in het zwembad. Blijkbaar verbleven er toch een paar gasten. Maar nog steeds gaf de aanblik van het verwaarloosde resort een beetje een triest en verlaten gevoel. Ook het restaurant was uitgestorven, maar toch... toen we aan kwamen lopen kwam er gelijk een dame op ons af die ons vriendelijk een tafel en een menukaart aanbood. En het eten bleek nog lekker te zijn ook.

Nadat we onze chauffeur weer opgezocht hebben, vervolgen we onze weg. Helaas is het super bewolkt in de bergen en heeft het dus ook geen zin om om te rijden via de pas om van de vergezichten vanuit de bergen te genieten. Erg jammer, want het schijnt bij mooi weer echt prachtig te zijn. Maar helaas wordt het dus de lange, lange tunnel.... 

In Hoi An worden we bij Marble mountain gebracht. Hier wordt, je raadt het al, marmer (marble) gewonnen. En dat is goed te zien aan alle winkeltjes met beelden en marmeren souvenirs. Veel kitch, maar soms ook echte kunstwerken. We mogen met de lift naar boven (5e verdieping) uiteraard wel na het kopen van een kaartje. Oh ja en het was een ‘one way’, dus als je ook met de lift terug wilt, omdat je niet de berg af wilt lopen, dan mag je nog een keer betalen... Vanaf de lift kan je een rondje lopen door een prachtig aangelegd park met mooie tempels en diverse grotten. We hebben beperkt de tijd en het is nog steeds Heet met een hoofdletter H, dus we houden onze tour wat beperkt.  Op zich jammer, want het lijkt een erg mooi park en de grotere grotten schijnen indrukwekkend te zijn. Ook hier trekken onze meiden weer de nodige aandacht en willen er diverse mensen met ze op de foto. De meiden weten niet zo goed wat ze nou moeten met al die aandacht en wij vinden het soms amusant, maar soms ook ronduit irritant. Na een kort rondje wagen we ons aan de klauterpartij van een enorme trap naar beneden. Ze hebben alles zo natuurlijk mogelijk geprobeerd te houden, dus de trappen zijn van rotsblokken gemaakt. Het ziet er prachtig uit en draagt bij aan de sfeer van dit mooie park, maar de onregelmatige treden maken de afdaling voor onze 2 dametjes best een uitdaging.

Beneden gekomen zoeken we onze chauffeur weer op en hij brengt ons netjes naar de homestay waar we de komende nachten verblijven. Tot onze opluchting ziet de kamer er net zo uit als op de foto. Lekker licht en ruim, met een heerlijke ruime douche in de badkamer en eindelijk weer een keer heerlijke zachte bedden. Dat voelt lekker zeg!

Na even uitpuffen en de eerste dingen uitpakken gaat Lisette op zoek naar luiers voor Lotte en nog wat boodschapjes. Winkelen in Vietnam is best een uitdaging voor de gemiddelde toerist. Verse spullen zijn bijna alleen op markten te krijgen, maar die is te ver om te lopen. Wat te doen als je toch vers fruit wil? Even vragen in een winkel en na wat zoeken en vage aanwijzingen vindt Lisette een karretje langs de weg met allemaal vers fruit. Lekker! En dan met het zweet op de rug en gevulde tassen weer terug.

Al met al is het, ondanks het comfortabele vervoer, best nog een drukke dag geweest en zijn we best moe. De dame van de homestay heeft een restaurantje aangeraden vlakbij en daar hebben we heerlijk gegeten. Tijd om te ontspannen in onze heerlijke bedden.